कविता~ समानान्तर
सदीयौंदेखि अक्कर बनेर
उभिएको छ मेरो सामु
केहि असान्दर्भिक
केहि सान्दर्भिक
उभिएको छ मेरो सामु
केहि असान्दर्भिक
केहि सान्दर्भिक
नयाँ र पुराना पुस्ताहरुका
जेनेरेसन ग्यापको अमिलो यथार्थ ।
राडीपाखीका खेलो गर्दै
सोलुका शेर्पा दाई
तराई ओर्लेको बेला
समानताको आँखा हेरेर
नेपाली भनियोस्
भाँडा बर्तन साट्न– बेच्न
तराईका भैया
पहाडतिर उक्लेको बेला
आफ्नोत्वको साईनो लगाई
नेपाली भनियोस् ।
किनकी
हाम्रो भूगोल
विबिधतामा रमाउँछ
त्यही विबिधता भित्रको एकतामा
नेपालीको पहिचान छ ।
यो भूगोल
हिमालबासीको हो
पहाडबासीको हो
अनि तराईबासीको पनि हो ।
आदिम मान्छेका दर सन्तानहरु
बन्चित नबनुन
उनैका पुर्वजहरुले
बिराएका खोरियालाई भोग्न
धपाईनु हुन्न अब थेप्चेहरु
भर्तिका बहानामा
मलायातिर ।
अब बिभेद मासिनु पर्छ
देश सिगार्न– बचाउन
सबैको सहभागिता हुनुपर्छ
यहाँ धर्म हेरिनु हुन्न
यहाँ जात हेरिनु हुन्न
यहाँ बर्ण हेरिनु हुन्न
र, भूगोल नापिनु हुन्न ।
यदि नाप्नै पर्छ भने
हामीबिचको मित्रताको आत्मियता नापौं
हामीबिचको शत्रुताको खाडल पनि नापौं
नापौं छातिभित्रको नेपाली हृदय
नापौं आँखाको दुरदृष्ट्रि देख्ने क्षमता ।
0 comments