कविता- म

याद बनि सताउदै छन्
त्यो पल मैले त
सारा संसार भुलेको थिए
हाम्रो संगम स्थल स्तुपा
अनि त्यो गोधुली साँझ
दुई मुटु एक धड्कन

मिलनको खुशीमा रमेको मन
मलाई लाग्यो त्यो पल
तिम्रो साथ पाँए भने
संसार नै म जित्छु
म त कति भाग्यमानी
अनि
मैले मान्ने मेरो प्रभुलाई
मन मनै धन्यवाद दिए
त्यही पल मन मनै
मैले खोजेको सोचेको जस्तो
सहयात्री तिमी भित्र पाँए
तिमीले दिएको आत्मियता
अनि त्यो न्यानोपन
सायद मेरो जीवनमा
पहिलो र अन्तिम हुन्छ
भोलि
हाम्रो बाटो फरक भएपनि
तिम्रो मनमा म नरहेपनि
तिमी त मेरो मुटुभरि
अन्तिम पल सम्म रहन्छौ

Labels: कविता